CIEKAWOSTKI DOTYCZĄCE RASY KING CHARLES SPANIEL

Imiennik rasy

    Swoją nazwę rasa King Charles Spaniel zawdzięcza królowi Karolowi II (King Charles II), który był tak zauroczony pieskami tej rasy, że zabierał je ze sobą wszędzie i zaniedbywał czasami z tego powodu obowiązki królewskie. Zainteresowania króla Charles II obejmowały również teatr, hazard i wyścigi konne. Jego dwór był znany na całym świecie i ekstrawagancki. Tajemnicą nie jest również duża ilość kobiet króla Charles II, ani jego rzekome 17 dzieci.

Pocieszyciele i pchle pułapki

Miniaturowe psy były czasem nazywane „psem pocieszycielem”. W XVI i XVII wieku kąpiel nie była regularnym zwyczajem i osobista higiena była niska w porównaniu do nowoczesnych standardów. Psy były często trzymane na kolanach, z myślą, ze pies może stać się gospodarzem pcheł, które były na pani lub panu. Z tego powodu psy były często nazywane „żywą pułapką na pchły”. Ponadto psy były "używane" do ogrzania ciała w pełnych przeciągów zamkach i plebaniach.

Towarzysz egzekucji

King Charles Spaniel są bardzo oddani właścicielom i towarzyszą im do ostatnich dni. Zgodnie z przekazami historycznymi King Charles Spaniel były świadkami wielu egzekucji. Mary, królowa Szkocji miała małego psa schowanego w jej spódnicach w czasie egzekucji. Kiedy został później odkryty były cały w krwi swojej pani. Również, gdy Charles I szykował się na śmierć mały spaniel szedł obok niego na miejsce egzekucji i ten mały pies był później widziany przez żołnierzy przez całą noc.

Próby zmiany nazwy rasy

W 1903 roku zapaleni hodowcy King Charles próbowali zmienić nazwę rasy na Toy Spaniel (spaniel miniaturowy), lecz król Edward VII, żarliwie poprał przeciwników zmiany nazwy. Dlatego w Wielkiej Brytanii i Europie kontynentalnej wciąż pozostała nazwa King Charles Spaniel. W USA rasa ta jest znana pod nazwą English Toy Spaniel.

Cztery odmiany barwne

King Charles – black and tan (czarno z mahoniowymi znaczeniami)

Ruby – czerwony (rubinowy)

Prince Charles – trójkolorowy

Blenheim – kasztanowy z białym

Wszystkie odmiany w 1932 r. zostały sklasyfikowane jako King Charles Spaniel i tak już pozostało.

Trwały odcisk – ślad kciuka

W przypadków King Charles Spanieli o umaszczeniu blenheim (kasztanowo-biała) bardzo upragniony jest „ślad kciuka” na czole. Legenda mówi, że kiedy książe brał udział w bitwie, jego żona Sahar siedziała z szczeniakiem suczki spaniela na kolanach. Ze zdenerwowania księżna naciskała ją kciukiem w głowę i kiedy urodziły się szczeniaki wszystkie miały na czole ślad kasztanowego koloru i rozmiaru kciuka.

Prawo wstępu do instytucji publicznych

  Miniaturowe spaniele hodowano również w Anglii na dworze Henryka VII i Henryka VIII. Ten ostatni zarządził, iż do komnat królewskich nie można wpuszczać żadnych psów, za wyjątkiem małych spanieli.

Król Karol II wydał natomiast dekret (obowiązujący w Anglii do dziś), zgodnie z którym królewskie spaniele mają prawo wstępu do wszystkich instytucji publicznych.

Spaniele jako lek na ból

W XVI wieku wierzono, że małe spaniele mają niezwykłe właściwości wyciągania bólu z ciała. Zalecano więc kładzenie tych psów np: na chore kolano lub żołądek. Za najlepsze lekarstwo na takie dolegliwości uważano maść z ... dwudniowego szczenięcia powoli gotowanego z pokrzywą, terpentyną i oliwą!

Pies arystokracji

King Charles Spaniel jest psem arystokracji. W dawnej Anglii można je było spotkać nie tylko na dworze królewskim, ale również prawie w każdym arystokratycznym domu. Do dziś dnia na pamiątkę arystokratycznego patronatu pozostała nazwa King Charles Spaniel.

Psy na poduszkach

Przez wiele lat głównym kryterium dobru par rodzicielskich w rasie King Charles Spaniel był kształt głowy. W efekcie bardzo zaniedbano ruch i budowę. Na przełomie XIX i XX wieku zastanawiano się nawet, czy z tego powodu King Charles Spanieli nie powinno się wystawiać na poduszkach, bez chodzenia po ringu.